Rio, rodeo en joris

Ik ga voor de verandering geen clichés gebruiken dat ik alweer over de helft van mijn tijd ben hier in Brasil. Ik heb het goed naar mijn zin hier en we hebben de afgelopen weken weer leuke dingen meegemaakt en we gaan er met zen allen nog iets moois van maken voor dat we weer richting Nederland keren. Het laatste wat ik jullie verteld heb was dat we naar de prachtige watervallen in Foz do Iguaçu waren geweest. Ongeveer een week nadat we terug waren van het vallende water kwam mijn amigo Joris en zijn zus Anne van Kollenburg op bezoek. Ze waren op bezoek bij Mark en Marcela vd Vleuten- Scholten die in Oktober vorig jaar van Middelbeers naar Brasil zijn verhuisd en goede kennissen van hen zijn. We zijn samen met Joris en Anne naar Holambra l geweest om daar lekker op het terras te zitten en Nederland nog een keer opnieuw te ontdekken. We hebben ze even goed kennis laten maken met het beroemdste Braziliaanse drankje, namelijk Caiperinha, of klappers zoals Joris ze noemde. Zoals Joris’ bijnaam al doet vermoeden was het verschrikkelijk sterk spul en kreeg je er een heel groot beetje hoofdpijn van. Dat kan Jorisje maar al te goed beamen;). Eenmaal terug in Holambra ll zijn Joris en Anne met Mark en Marcela ook de watervallen gaan bezoeken. In die tijd was er hier in Paranapanema (Holambra ll valt onder de gemeente Paranapanema) een groot dorpsfeest. Hier vieren ze dat niet met een bescheiden kermisje net als in Middelbeers maar pakken ze dat net ietsje groter aan. Er was een grote Arena gebouwd voor een heuse rodeo. Overdag waren er wedstrijden met cowboys die op en paard met een lasso koeien moesten vangen. Dat wilde ik natuurlijk even goed vastleggen op de foto en daarom ging ik even lekker dichtbij staan, maar opeens kwamen er geen cowboys en koeien meer. Ik als domme Nederlandse toerist had natuurlijk niet in de gaten dat je daar niet mocht staan en dat de hele wedstrijd stil lag door mij. Een omroeper was door de speakers aan het verkondigen dat ik daar zo snel mogelijk weg moest maar dat verstond ik natuurlijk niet. Na een tijdje kreeg ik in de gaten dat alle toeschouwers me aanstaarden en dat ik misschien wel de reden was dat er geen stieren en cowboys meer in de arena kwamen. Maar goed, ik heb wel een paar mooie foto’s. ’s Avonds was er eerst een mooie show met helikopters en muziek en daarna ging de echte rodeo van start waarbij van die gestoorde gekken op een stier gaan zitten. Wij hoopten natuurlijk dat het helemaal mis zou gaan en daar hoefden we niet lang op te wachten. De eerste twee cowboys werden gelijk met een brancard afgevoerd. Die week zijn we ook nog naar de grootste landbouwbeurs van Brasil geweest in Riberom Preto. Het was absurd groot met gigantische machines waar je in Nederland 3 huizen van kunt kopen. Na een hele dag daar te hebben rond gelopen hadden nog maar net een kwart gezien. Het was een grote beurs midden in een weiland maar Brazilianen zouden geen Brazilianen zijn als ze er niet even een tijdelijke Churascaria hadden gebouwd waar je grote stukken vlees aan een spies kan eten aan een lopend buffet. Op die beurs was ook de grootste Braziliaanse voetballer ooit aanwezig; Pelé. Helaas hebben we hem die dag nergens kunnen vinden maar we hebben hem wel een toespraak horen geven door de luidsprekers. Op de terugweg zijn we nog even langs Pingium gereden, de beste Choperia (Braziliaanse kroeg) van Brasil. Ze maken hun eigen bier en dat moesten we natuurlijk wel even gaan testen. We hebben zelfs in de rij staan voor de kroeg want die Brazilianen houden wel van een pilsje en die doen het niet voor minder dan het beste als het om eten en drinken gaat.

Afgelopen week zijn we naar Rio de Janeiro geweest, de mooiste stad die ik ooit heb gezien. Het zijn één en al levensgenieters daar. Op vrijdagavond kwamen we aan in ons hotel en niet zomaar een hotel. Nee als je naar Rio gaat moet je het ook goed doen. Vanuit onze hotelkamer op 4 hoog hadden we een geweldig uitzicht over de Copacabana en als we de deur uitliepen stonden we al met onze voeten op in het zand. Die vrijdagavond zijn we nog in een van de vele strandtentjes op de Copacabana wat gaan drinken. Een lekker biertje en live sambamuziek met uitzicht op hét visitekaartje van Brasil, heerlijk om even bij te komen van de reis. De volgende dag hadden we een heel druk programma. ’s Morgens zijn we gelijk naar het Christusbeeld geweest, een machtig mooi en groot kunstwerk wat boven op een berg staat en vanwaar je over heel Rio uitkijkt. Daarna zijn we nog naar het carnavalsstadion (grootste ter wereld) en een gigantische kathedraal (20.000 mensen kunnen daarin) geweest. ’s Middags zijn we nog langs Maracanã (stadion van de WK finale) en de Pão de Açúcar geweest, de beroemde berg waarvan je ook over heel Rio en alle stranden uitkijkt. Helaas was het toen een beetje bewolkt en was het uitzicht niet zo spectaculair als het normaal zou zijn maar alsnog zeer de moeite waard. De volgende morgen hebben we de beroemde trappen; Escardia Selaron, nog even bezocht. Als je in Rio bent moet je natuurlijk wel even op de Copacabana hebben gelegen en dat hebben we dan ook gedaan. Lekker bakkend op het strand kwamen we er tot ons groot genoegen achter dat de volgende dag Flamengo tegen Fluminense zou spelen in Maracanã. Het zijn de twee grootste voetbalclubs van Rio, deze derby wordt ook wel Fla-Flu genoemd. Dat konden wij natuurlijk niet missen. Dus, toen op straat ergens kaartjes gekocht, goed afgezet maargoed, dat hadden wij er natuurlijk wel voor over. We konden in ieder geval wel naar die wedstrijd in het meest legendarische stadion ter wereld. Voor de zekerheid hadden we maar kaartjes gekocht voor het Flamengo vak omdat dat de club is met de meeste fans ter wereld en we dan de minste kans hadden om in elkaar getimmerd te worden ergens in een zijstraat van Rio. Op zondag was het dan eindelijk zo ver. Met bonzend hart in onze keel vertrokken we per bus naar Maracanã, niet wetende wat ons zou staan te wachten. We hadden heel veel verwacht, rellen, gevechten tussen beide fanclubs en heel veel rivaliteit zoals je vaak op TV ziet over Zuid-Amerika en voetbalwedstrijden, zeker als het om derby’s gaat en al helemaal als het in Rio is. Maar toen we bij Maracanã de bus uitstapte waren we stomverbaasd. Alles en iedereen liep gewoon door elkaar, Fluminense en Flamengo fans dronken zelfs samen bier. Ze zaten nog net niet in hetzelfde vak. Dat zou in Nederland bij zulke wedstrijden nooit kunnen. In het stadion hing een fantastische sfeer. De hele wedstrijd waren van die Braziliaanse gekken tegen elkaar aan het zingen en doen. Zelfs in de gangen van het stadion ging dat door, en als buiten het stadion na de wedstrijd de fans weer bij elkaar kwamen van Flamengo en Fluminense ging het gewoon door elkaar verder. De wedstrijd zelf was niet heel hoogstaand maar het was een fantastische ervaring. Die avond zijn we nog even gaan nagenieten in een strandtentje aan de Copacabana. Lekker rustig aan het strand met een koud pilsje en wat kip en friet totdat het opeens toch wel heel verdacht begon te worden. We zaten in het midden van het tentje en we zagen het steeds drukker worden om ons heen met mensen waarvan je niet met zekerheid kon zeggen of het een man of een vrouw was. We voelden ons steeds minder op ons gemak en toen ook nog eens twee mannen met elkaar zagen zoenen wisten we genoeg. We hadden de verkeerde strandtent uitgekozen haha. Dus, zo snel mogelijk onze kip en friet opgegeten en ons bier opgedronken (kwam er in de tussentijd ook nog een man in een jurk optreden als cabaretier), betaald en maar snel de benenwagen genomen. De cabaretier maakte nog wat grappen over ons toen we wegliepen maar gelukkig waren we daar net op tijd weg;). De volgende dag was het alweer tijd om richting São Paulo te gaan. Maar ’s morgens eerst nog wel even op de Copacabana gelegen om het goed af te sluiten. Op de terugweg hebben we in São Paulo Lieke mee opgehaald die ik eindelijk na lange tijd weer zag. Zie beslist de foto hoe ik haar op stond te wachten;). Ze zal hier vrijwilligerswerk gaan doen op een school, daar gaat ze assisteren bij Engelse lessen. Ook zijn we ondertussen van de Familie naar twee appartementjes in het centrum verhuist. Het bevalt hier heel goed en we hebben het erg naar ons zin. Aankomende zondag staat er een parachutesprong op het programma. Als ik daarna nog zal leven zullen jullie nog van me horen. Hopelijk tot snel.