Foz do Iguaçu
Door: pim vingerhoets
Blijf op de hoogte en volg Pim
11 April 2014 | Brazilië, Paranapanema
Afgelopen weekend stond de trip naar Foz do Iguaçu op het programma. Op vrijdagavond waren we uitgenodigd voor een BBQ bij Jan en Margriet Scholten, die met ons mee zouden gaan naar Foz do Iguaçu. Jan is de oudste broer van Bart waar ik bij in huis woon. Jan en Margriet hadden familiebezoek vanuit Nederland. En hoe kon het ook anders dan dat daar ook een Jan Scholten bij was. De familie Scholten uit Hilvarenbeek was op bezoek bij Jan en Margriet. Vader Jan Scholten met zijn twee zonen en dochter; Theo Scholten, Dirk-Jan Scholten en Ellen Scholten. Voor degene die het nog kunnen volgen, Jan Scholten is een neef van Jan Scholten (dus achterneven van mij).
Met twee Jan Scholtens’ en de rest van de bubs vertrokken we zaterdagochtend rond 06.00 uur richting Foz do Iguaçu in een busje met privéchauffeur. Een privéchauffeur klonk wel leuk vond ik zelf, totdat we erachter kwamen dat die koekenbakker op het idee kwam om 150 km om te rijden. Daardoor kwamen we ’s avonds net te laat aan voor het avondprogramma. ’S Avonds hadden we gereserveerd voor een live show met een gigantische Rodizo. Ze hadden meer dan 200 verschillende soorten eten en zouden weer met van die overheerlijke vleesspiesen langs de tafels komen. Maar helaas waren we daar dus net te laat voor. De show begon net toen we aankwamen. We zaten na de hele dag gereisd te hebben eindelijk lekker rustig en ontspannen te genieten van een biertje en van de show, totdat er een man met zwierende touwen en houte ballen aan het einde op het podium kwam. Hij had iemand nodig. Er zat 200 man in de zaal maar wie moest ie weer hebben. Juist ja, mij. Daar ging mijn rust. Ik moest op het podium gaan staan en hij begon met touwen en houte ballen vlak langs me af te zwieren. Ik durfde me haast niet te bewegen want dan had ik zo’n bal tegen men kop aan gekregen. Op het einde liet hij zo’n bal nog even door men kuif zwieren, toen kreeg ik het toch wel even heel warm. Maar gelukkig heb ik het overleefd en kon ik weer gaan genieten van mijn rust en biertje. Alle soorten dans kwamen voorbij in de show, van Salsa tot Braziliaans Carnaval en van Tango tot Mexicaanse zangers. Het was schitterend om te zien.
De volgende morgen waren we al weer vroeg uit de veren om naar de watervallen te gaan kijken. In Foz do Iguaçu ligt een rivier wat precies de grens vormt tussen Brazilië en Argentinië, een eindje verderop aan de rivier ligt ook nog Paraguay. Op het punt van de watervallen komen twee rivieren, eentje uit Brazilië en eentje uit Argentinië, bij elkaar en gaan na de watervallen op de grens verder als één rivier. De eerste dag zijn we vanaf de Braziliaanse kant de watervallen gaan bezichtigen. We begonnen onze tocht met een wandeling in de bossen grenzend aan de rivier. Vanaf dat heuvelachtige bos had je een prachtig uitzicht op de watervallen. Vanaf de Braziliaanse kant had je een mooi overzicht over alle watervallen want het zijn er veel, 275 stuks in totaal maar liefst. Op de helft van onze tocht zijn we op een speedboot gestapt. Die speedboot ging met een machtige snelheid tegen de stroming van de rivier in recht op de watervallen af. Uiteindelijk parkeerde ze onze boot recht onder de waterval, we zaten der letterlijk in. Zeiknat en de camera van Dirk-jan heeft het helaas niet overleeft. Maar wat een ervaring was dat!! Helemaal doorweekt vervolgde we onze toch langs de watervallen, de ene nog schitterender dan de andere. In de middag hebben we gegeten in een restaurant wat pal aan de rivier lag bovenaan de grootste waterval. In de middag zijn we naar het grootste vogelpark van Zuid-Amerika geweest wat in hetzelfde nationale park lag als de watervallen. Daar hebben we de mooiste vogels gezien en zelfs een krokodil. Die avond zijn we ons etentje die we de dag daarvoor gemist hadden door onze oplettende chauffeur in gaan halen in een lokale churascaria. Ook hier hadden ze weer asociaal veel eten en kwamen ze met van die spiesen langs. We konden zo ons bed in rollen zo rond waren we.
De volgende dag hebben we ’s morgens de tweede grootste stuwdam ter wereld bezocht en zijn we onderweg nog even door Paraguay gereden. Kunnen we toch weer zeggen dat we daar ook geweest zijn. Dat was één van de 7 wereldwonderen en lag ook nog in dat nationaal park. Het was een gigantisch ding van een grote blok beton en steen maar wel machtig mooi om te zien hoe mensen zoiets mega groots kunnen bouwen. Op het hoogtepunt werkten er 40.000 man aan deze dam. In de middag wilde ik en Roland nog graag even de Argentijnse kant van de watervallen gaan bekijken. En daar hebben we goed aan gedaan want aan de Argentijnse kant stond je letterlijk op de grootste waterval en had je echt het gevoel alsof je in dat gigantische gat werd gezogen. Ik heb nog nooit van men leven zoiets imposants en schitterends gezien als daar bovenop die waterval aan de Argentijnse kant. Dat moet iedereen in zen leven een keer gezien hebben. De Nicaragua falls zijn er niks bij. Er kwam een immense hoeveelheid water van die klif af en dat viel zo ver en hard naar beneden dat je door al het opspattende water niet eens de rivier beneden meer kon zien waar alles terecht kwam. Als ik mensen een advies mag geven….. Kom je ooit nog een keer op het idee om er een einde aan te maken doe dan jezelf en de treinreizigers in Nederland een plezier en spring daar aan de Argentijnse kant van die watervallen af. Die avond zijn we nog even naar het Casino in Argentinië geweest (die zijn in Brazilië verboden). We hebben de hele avond aan een roulette tafel gezeten en dat ging bijzonder goed. Heb daar nog even lekker 2000 Pesos verdient. Dat is ongeveer zo’n 130 euro. Toch altijd lekker voor een arme student als ik. Helaas was dat alweer het laatste avondje in Foz do Iguaçu. Althans voor dit keer in ieder geval. Hier wil ik zeker nog ooit naartoe want ik geloof niet dat er een mooiere plek in de wereld bestaat dan daar. De volgende dag zijn we ’s morgens weer richting Holambra gereden en gelukkig kwam onze chauf dit keer niet op het idee om er een toeristische route van te maken en waren we tegen de avond weer thuis.
Tot snel.
Met twee Jan Scholtens’ en de rest van de bubs vertrokken we zaterdagochtend rond 06.00 uur richting Foz do Iguaçu in een busje met privéchauffeur. Een privéchauffeur klonk wel leuk vond ik zelf, totdat we erachter kwamen dat die koekenbakker op het idee kwam om 150 km om te rijden. Daardoor kwamen we ’s avonds net te laat aan voor het avondprogramma. ’S Avonds hadden we gereserveerd voor een live show met een gigantische Rodizo. Ze hadden meer dan 200 verschillende soorten eten en zouden weer met van die overheerlijke vleesspiesen langs de tafels komen. Maar helaas waren we daar dus net te laat voor. De show begon net toen we aankwamen. We zaten na de hele dag gereisd te hebben eindelijk lekker rustig en ontspannen te genieten van een biertje en van de show, totdat er een man met zwierende touwen en houte ballen aan het einde op het podium kwam. Hij had iemand nodig. Er zat 200 man in de zaal maar wie moest ie weer hebben. Juist ja, mij. Daar ging mijn rust. Ik moest op het podium gaan staan en hij begon met touwen en houte ballen vlak langs me af te zwieren. Ik durfde me haast niet te bewegen want dan had ik zo’n bal tegen men kop aan gekregen. Op het einde liet hij zo’n bal nog even door men kuif zwieren, toen kreeg ik het toch wel even heel warm. Maar gelukkig heb ik het overleefd en kon ik weer gaan genieten van mijn rust en biertje. Alle soorten dans kwamen voorbij in de show, van Salsa tot Braziliaans Carnaval en van Tango tot Mexicaanse zangers. Het was schitterend om te zien.
De volgende morgen waren we al weer vroeg uit de veren om naar de watervallen te gaan kijken. In Foz do Iguaçu ligt een rivier wat precies de grens vormt tussen Brazilië en Argentinië, een eindje verderop aan de rivier ligt ook nog Paraguay. Op het punt van de watervallen komen twee rivieren, eentje uit Brazilië en eentje uit Argentinië, bij elkaar en gaan na de watervallen op de grens verder als één rivier. De eerste dag zijn we vanaf de Braziliaanse kant de watervallen gaan bezichtigen. We begonnen onze tocht met een wandeling in de bossen grenzend aan de rivier. Vanaf dat heuvelachtige bos had je een prachtig uitzicht op de watervallen. Vanaf de Braziliaanse kant had je een mooi overzicht over alle watervallen want het zijn er veel, 275 stuks in totaal maar liefst. Op de helft van onze tocht zijn we op een speedboot gestapt. Die speedboot ging met een machtige snelheid tegen de stroming van de rivier in recht op de watervallen af. Uiteindelijk parkeerde ze onze boot recht onder de waterval, we zaten der letterlijk in. Zeiknat en de camera van Dirk-jan heeft het helaas niet overleeft. Maar wat een ervaring was dat!! Helemaal doorweekt vervolgde we onze toch langs de watervallen, de ene nog schitterender dan de andere. In de middag hebben we gegeten in een restaurant wat pal aan de rivier lag bovenaan de grootste waterval. In de middag zijn we naar het grootste vogelpark van Zuid-Amerika geweest wat in hetzelfde nationale park lag als de watervallen. Daar hebben we de mooiste vogels gezien en zelfs een krokodil. Die avond zijn we ons etentje die we de dag daarvoor gemist hadden door onze oplettende chauffeur in gaan halen in een lokale churascaria. Ook hier hadden ze weer asociaal veel eten en kwamen ze met van die spiesen langs. We konden zo ons bed in rollen zo rond waren we.
De volgende dag hebben we ’s morgens de tweede grootste stuwdam ter wereld bezocht en zijn we onderweg nog even door Paraguay gereden. Kunnen we toch weer zeggen dat we daar ook geweest zijn. Dat was één van de 7 wereldwonderen en lag ook nog in dat nationaal park. Het was een gigantisch ding van een grote blok beton en steen maar wel machtig mooi om te zien hoe mensen zoiets mega groots kunnen bouwen. Op het hoogtepunt werkten er 40.000 man aan deze dam. In de middag wilde ik en Roland nog graag even de Argentijnse kant van de watervallen gaan bekijken. En daar hebben we goed aan gedaan want aan de Argentijnse kant stond je letterlijk op de grootste waterval en had je echt het gevoel alsof je in dat gigantische gat werd gezogen. Ik heb nog nooit van men leven zoiets imposants en schitterends gezien als daar bovenop die waterval aan de Argentijnse kant. Dat moet iedereen in zen leven een keer gezien hebben. De Nicaragua falls zijn er niks bij. Er kwam een immense hoeveelheid water van die klif af en dat viel zo ver en hard naar beneden dat je door al het opspattende water niet eens de rivier beneden meer kon zien waar alles terecht kwam. Als ik mensen een advies mag geven….. Kom je ooit nog een keer op het idee om er een einde aan te maken doe dan jezelf en de treinreizigers in Nederland een plezier en spring daar aan de Argentijnse kant van die watervallen af. Die avond zijn we nog even naar het Casino in Argentinië geweest (die zijn in Brazilië verboden). We hebben de hele avond aan een roulette tafel gezeten en dat ging bijzonder goed. Heb daar nog even lekker 2000 Pesos verdient. Dat is ongeveer zo’n 130 euro. Toch altijd lekker voor een arme student als ik. Helaas was dat alweer het laatste avondje in Foz do Iguaçu. Althans voor dit keer in ieder geval. Hier wil ik zeker nog ooit naartoe want ik geloof niet dat er een mooiere plek in de wereld bestaat dan daar. De volgende dag zijn we ’s morgens weer richting Holambra gereden en gelukkig kwam onze chauf dit keer niet op het idee om er een toeristische route van te maken en waren we tegen de avond weer thuis.
Tot snel.
-
11 April 2014 - 14:39
Anne :
Wauw wat gaaf pim!! Wij hebben vorige week ook te horen gekregen dat we naar de watervallen kunnen. Ik ben heel benieuwd, en als ik dat zo lag kan ik het beste mijn onderwatercamera mee nemen die kan wel tegen (een beetje) water;) tot over 2 weken. -
13 April 2014 - 21:41
Frank S:
hoi Pim
ik heb de link ook gekregen en kan je nu volgen, ik lees dat je het erg goed naar je zin en dat ook al kunt feesten en leuke excursies kunt ondernemen.
Bij de way ook nog geld verdienen. het kan niet op.
leuke verslagen en mooien foto's, zodat wij ook een goede indruk krijgen van Brazilie.
Succes daar en geniet van deze mooie ervaring
Gr Frank en Gerdy -
15 April 2014 - 20:58
Margavanderaa:
Hallo Pim.
Wat fijn dat jeu ook na de watervallen bent geweest.
Wij vonden dat ook heel mooi.
En Pim als je zo blijft eten ken ik je straks niet meer terug.
Maar Pim geniet ervan.
Groetjes tante Marga. -
29 April 2014 - 20:38
Hannie Van Kollenburg:
Hey Pim,
is het een beetje uit te houwen daar? met dá BEERS bezoek om je heen!
enne kom je wel er aan toe om aan je studeerproject te werken
met zoveel mooie natuur om je heen, en al dat vele eten?
succes daar en geniet.
trouwens je kunt mooi schrijven en duidelijk.
grt Ad en Hannie -
11 Mei 2014 - 12:21
Ad Michels:
Hallo Pim,
wat een prachtige fotos, ik geloof dat het echt heel mooi is daar. Ik zag op een foto Theon Scholten naast jou zitten, daar heb ik bij Hilvaria mee gevoetbald.
Heel veel succes en plezier in Brasil.
Ga je nog naar het WK ?
gr. Ad Michels
-
11 Mei 2014 - 13:38
Ome Toon:
hallo pim ik krijg geen reisverslagen meer. het gaat je goed.gr.ome toon. -
20 Mei 2014 - 14:35
Henri Vd Braak:
Pim,
Leuk om je zo te volgen. Ik kan me voorstellen dat het een geweldige ervaring is.
Prachtige foto's
Geniet er maar lekker van.
Ik hoop dat ze in Beers ook nog een paar weken kunnen genieten.
We doen ons best.
Groetjes
Henri
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
